Dzisiejszy budynek szkoły przy ul. Żniwnej 1

Dyrektor
mgr Wacław Doroszewski
lipiec 1950 r. - 31.08.1954 r.




fragmenty wspomnień założyciela szkoły dyrektora mgr Wacława Doroszewskiego:

"W lipcu 1950 roku Referat Szkół Specjalnych Wydz. Oświaty Prez. Woj. Rady Narodowej powierzył mi utworzenie szkoły zawodowej specjalnej dla młodzieży niepełnosprawnej.

Istniały już takie szkoły w Łodzi i w Warszawie. Poznań odczuwał potrzebę takiej szkoły dla absolwentów dwóch podstawowych szkół specjalnych.

Organizowanie tej szkoły napotkało na duże trudności z powodu braku wskazówek, przepisów, programów nauczania, wzorów odpowiednich oraz z powodu braku lokalu, urządzeń, materiałów i bardzo szczupłych finansów.

Nauka w szkole rozpoczęła się 1 września 1950 roku. Szkoła zajmowała do 1 listopada 1952 r. dwie izby lekcyjne w Podstawowej Szkole Specjalnej przy u. Wszystkich Świętych 1. Kancelaria mieściła się w pokoiku nauczycielskim tejże szkoły. Trzy warsztaty mieściły się w wynajętych dwóch sklepach handlowych: przy ul. Garbary 36 i przy ul. Grobla 18. Nauka odbywała się od godz. 8-ej do 20-ej w wieczór na zmiany.

Pierwsi uczniowie rekrutowali się z poprzednioistniejącego kursu dla młodocianych analfabetów intelektualnie niepełnosprawnych w liczbie 42, w tym ok. połowa była dziewcząt.

Początkowo były trzy kierunki kształcenia zawodowego: krawiecki lekki, szewski i introligatorski. Od lutego 1951 r. wprowadzono również dział Koszykarski dla najbardziej niepełnosprawnej młodzieży, a od kwietnia 1951 r. wprowadzono jeszcze dział dziewiarstwa na maszynach saneczkowych. W roku 1952 wprowadzono również dział cholewkarski. Uczniowie uczyli się praktycznej nauki zawodu, przedmiotów związanych z zawodem i ogólnokształcących w 4-ch, a później w 5-ciu klasach. Liczba uczniów stopniowo rosła. W 1943/54 wynosiła już ok. 120. Była to młodzież dochodząca, miejscowa i dojeżdżająca z okolicznych miast i wsi.

Personel szkoły składał się w pierwszych dwóch latach z dyrektora szkoły, jednej nauczycielki etatowej, pięciu mistrzów - nauczycieli zawodu, jednej sekretarki, woźnego i sprzątaczki, razem 9 osób oraz 4-ch nauczycieli dochodzących na godziny. Personel stopniowo wzrastał. W roku 1953/54 wynosił on 12 pracowników pedagogicznych płatnych z etatu, 4-ch kontraktowych płatnych od godzin, 7 pracowników produkcyjno-instruktorskich, 4 pracowników biurowych i 3-ch pracowników z obsługi. Razem 30 osób. W tej liczbie było trzech pracowników administracyjnych: dyrektor, zastępca dyr. i kierownik warsztatów. Stanowisko kierownika warsztatów obsadzono dopiero w czerwcu 1953, a stanowisko zastępcy dyr. w marcu 1954 r.

Park maszynowy w r. 1953/54 wynosił ok. 65 maszyn różnych. Oprócz 4-ch maszyn krawieckich zakupionych na początku z funduszów miejskich, wszystkie inne maszyny zostały zdobyte bezpłatnie przez usilne starania i zabiegi w kilku miastach Polski.




W roku 1952/53 szkoła wypuściła 18-ro absolwentów, a w r. 1953/54 - 32-ch jako kwalifikowanych pracowników (czeladników) w poszczególnych zawodach.


Ogólny dochód brutto (obrót) z warsztatów w roku 1950/52 wynosił parędziesiąt tysięcy zł. W r. 1951/52 - ok. 300 000 zł; w r. 1952/53 - ok. 400 000 zł., a w r. 1953/54 - ok. 600 000 zł., co równa się wartości 6-ciu will 4-ro mieszkaniowych w Poznaniu.


Budżet państwowy dla szkoły wynosił w ostatnim roku 228.896 zł., warsztatów 789900 zł. Uczniowie otrzymywali za pracę nagrody pienieżne w zależności od ilości i jakości pracy w sumie ok. 25 000 zł. rocznie. Z dochodów warsztatowych opłacany był również personel instruktorski i biurowy w sumie ok. 14 000 zł. miesięcznie za rok 1953/54.


W końcu każdego roku szkolnego organizowane były wystawy prac uczniowskich, które cieszyły się uznaniem publiczności i osób fachowych.

W październiku 1952 r. szkoła przejęła barak po ośrodku świetlicowym przy ul. Rutkowskiego 38 wraz z umeblowaniem (stoły, szafy, krzesła). Barak ten wewnątrz został przebudowany i dostosowany do potrzeb szkoły. Zdobycie własnego budynku umożliwiło szkole szybszy rozwój. Mimo to szkoła odczuwała dużą ciasnotę i zachodzi konieczność bszerniejszego budynku dla szkoły.


Majątek szkoły -ruchomy wzrastał stopniowo od zera w r. 1950/51 do ok. 500 000 zł w r. 1953/54. W tym wartość materiałów w magazynie wynosiła 83.823 zł. Protokół zdawczo-odbiorczy 31.08.54 r. Z dniem 31 VIII 1954 r. opuściłem tę szkołę na własne życzenie na skutek intryg ob. Odynieckiej - zast. dyr. szkoły oraz z powodu niepoważnego, niewłaściwego traktowania jej plotek i fałszywych donosów przez kierownika Wydziału Oświaty ob. Chrzanowskiego.

Poznań, dnia 31 sierpnia 1954 r.

mgr Wacław Doroszewski
dyrektor szkoły"







Budynek szkoły przy ul. Rutkowskiego 38

* * *